Wereldwijd zijn er ruim 200 verschillende soorten motten bekend. Daarvan leven er zo’n 200 in Europa, waarvan alleen al 80 in Duitstalige gebieden. Hieronder worden opeenvolgend de drie bekendste en meestverspreidde soorten voorgesteld: De huismot, de meelmot en de kleermot.

De huismot staat bekend als één van de meest voorkomende voedselplagen in onze regio. Ze kunnen wel tien millimeter lang worden met een vleugelwijdte van 15-20 millimeter. Hun voornaamste voedingsbronnen zijn graan en graanproducten, peulvruchten en noten, koffie, cacao en rottend fruit. Bij uitzondering voedt de mot zich tevens met vers fruit. Vrouwelijk huismotten leggen wel 300 eitjes, waaruit binnen enkele dagen de jonge rupsen tevoorschijn komen. Vervolgens duurt het een maand voordat de rups in een mot verandert – terwijl de levensduur van de volgroeide mot slechts twee weken bedraagt, welke volledig in beslag genomen worden door het voortplantingsprocess. 

De meelmot vormt evenals de huismot een wijdverspreidde voedselplaag. Deze soort behoort tot de grootste in de regio: De lichaamslengte bedraagt maximaal 14 millimeter met een vleugelwijdte van 28 millimeter. Meelmotten voeden zich doorgaans van voorraadsvoedsel zoals meel, noten en peulvruchten waarin zij hun larven nesten, die zodoende over voldoende voeding beschikken gedurende hun gehele groeiprocess. De uitgekomen rupsen -oftewel de meelmotten zelf-  hebben uiteindelijk een levensduur van zo’n twee weken.

De meest voorkomede mottensoort in huis betreft de zogenaamde kleermot, welke met een vleugelwijdte van 15 millimeter iets kleiner is dan bovengenoemde huismot. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, leeft deze soort niet enkel in kledingkasten en op meubels maar tevens ook in de vrije natuur waar zij bij dieren en in vogelsnesten leven en zich zo met vacht en haren voeden. Binnenshuis heeft deze soort dan ook de voorkeur voor meubels en materialen welke uit haar-achtige materialen bestaan: Wolsoorten, bont, gestoffeerde vullingen en tapijten. Synthetische materialen en katoen daarentegen laten zij links liggen. De vrouwtjes van de kleermot leggen zo’n 250 eieren waaruit na 2 weken de mottenvlinders kruipen. Gaten in kleding, textiel en tapijten worden door deze mottenlarve veroorzaakt, die zich hier tijdens die groeifase letterlijk doorheen vreet.

Vleugelwijdte tot 22 millimeter; rupsen tot 20 millimeter lang. Wordt meestal per ongeluk in huis gehaald/binnen gesleept. Witte webben en uitwerpselen tussen de voorraden wijzen op hun aanwezigheid.

De vrouwtjes leggen eitjes op verpakingsmateriaal waarna de larven de voorraden binnen dringen. De rupsen voeden zich vervolgens met meel- en deegwaren, muesli, amandelen, noten, peulvruchten, chocolade en huisdier-voer. 

Aangevreten voorraden weggooien. Kasten reinigen en grondig stofzuigen (mn. de kieren). Kleefstrips met lokstoffen vangen niet alleen het ongedierte maar geven tevens een indicatie van de vangst. Ook is het mogelijk om sluipwespen  (trichogramma-kaarten) in te zetten.

Bron: http://www.test.de/Schaedlinge-im-Haus-Das-grosse-Krabbeln-4097218-4097224/

De vleugelwijdte van de kleermot bedraagt 12-16 millimeter. Deze mot wordt meestal per ongeluk het huis in gedragen of komt zelf binnenvliegen. De rupsen leven in een vastgesponnen buisje dat op of in het textiel geweven is.

De larven voeden zich met textiel, vacht, tapijten en veren, vormen echter geen gevaar voor de gezondheid.

Aangevreten materialen op 60 graden wassen, in de zon hangen of drie dagen in de vrieskist. Kleefstrips werken doorgaans goed om de dieren te vangen. Patchouli olie, lavendel olie, cederhout en neemolie werken verdrijvend. Ook kunt u sluipwespen inzetten.

Bron: http://www.test.de/Schaedlinge-im-Haus-Das-grosse-Krabbeln-4097218-4097224/